Zit jij nu op de bank en zie jij op tegen de nieuwe werkweek? Wou jij dat het weekend eeuwig duurde? Er zijn zoveel mensen die dit hebben en het kan zoveel redenen hebben waarom dit gevoel er is. Natuurlijk is werken iets dat we moeten doen, omdat de rekeningen betaald moeten worden. Toch kan je iets doen aan dit gevoel.

Structureel geen zin hebben om te werken

Het gebeurt iedereen dat je soms even geen zin hebt om te werken. Wanneer dit echter structureel is, is het verstandig om te kijken wat je eraan kunt doen. Je zal onbewust hiervan last hebben/krijgen en dit kan zich uiteindelijk gaan uiten in fysieke en psychische klachten en dus ziekte. Dit is ontzettend jammer. Jij bent de enige die hier iets aan kan veranderen. Ik hoor vaak mensen om mij heen die niet blij zijn. Wanneer ik vraag of ze deze zaken al kenbaar hebben gemaakt op het werk is het antwoord vaak ‘nee’. Hoe kan je werkgever of leidinggevende iets oplossen wanneer die er geen weet van heeft? Hoe kan je werkgever of leidinggevende rekening met je houden als zij niet weet wat er (privé) speelt?

Kijk waar dit gevoel vandaan komt

De grote vraag is ”waar komt dit gevoel vandaan”? Wat maakt het dat je het niet leuk vind? Is het de hoeveelheid werk dat ligt te wachten? Zijn het de werkzaamheden die je niet goed onder de knie hebt of niet leuk vindt? Komt dit door een vervelende leidinggevende? Door een rotsfeer? Door een collega waar je spanningen mee hebt? Is het werk te zwaar op dit moment (naast eventuele privé problemen)? Het kan echt van alles zijn. Schrijf alles op waar je mee zit.

Praat erover, ga weg of accepteer het

Wanneer je in kaart hebt gebracht waar je niet blij mee bent kan je in actie komen. Ik kan soms een beetje allergisch worden van mensen die maar blijven mopperen, maar verder niet in actie komen. Tja zo ga je natuurlijk niets oplossen. Jij bent de enige die iets bespreekbaar kan maken om te zorgen dat zaken veranderen. Wanneer je zaken niet bespreekbaar wilt maken dan zul je of zelf moeten vertrekken naar een andere werkgever of je zult moeten accepteren dat het is zoals het is. Mopperen kost enorm veel negatieve energie en kan je compleet leegzuigen. Zonde!

Stap 1: Praat erover

Ga in gesprek met collega’s en je leidinggevende. Praat met collega’s over hoe zij iets doen en of zij jou wellicht kunnen helpen. Kijk wat de mogelijkheden zijn bij je leidinggevende. Deze kan jou misschien beter helpen dan je denkt of loop langs bij HR. Durf je kwetsbaar op te stellen. We zijn vaak veel te bang om eerlijk te zijn. We zijn bang voor onbegrip of dat we zwak zijn en ontslagen worden. Ik denk altijd maar zo: wanneer een werkgever geen begrip hiervoor heeft, dan wil ik er niet werken.

Stap 2: Ga weg

Wellicht valt het met praten niet op te lossen of heeft dit je niet verder geholpen. Durf dan voor jezelf te kiezen. Liever op zoek naar een andere werkgever dan iedere (zon)dag zo zitten met een rotgevoel. We zijn vaak bang en praten onszelf aan dat het overal wat is. Dit weet je alleen niet. De enige zekerheid die je hebt is dat je huidige werkgever je niet blij maakt en dat de kans bestaat dat je het elders wel naar je zin gaat hebben. Wat dat betreft kan het alleen maar beter worden. Ik schreef een blog over mijn gedwongen ontslag waarvoor ik achteraf dankbaar was. Het opende mijn ogen dat je soms gewoon weg moet gaan. Wees niet bang en spring gewoon in het diepe!

Stap 3: Accepteren

Wanneer je niet wilt praten over wat je dwars zit en je niet weg wilt bij een bedrijf, dan zal je het moeten accepteren. Mopperen heeft geen zin en het is je eigen schuld dat je nog zit waar je zit. Dit klinkt even hard, maar ergens is het wel waar. Wanneer dit zo is moet je er het beste van maken. Kijk waar je energie van krijgt. Focus je op de leuke dingen en stop je negatieve gedachtes weg. Het heeft namelijk echt geen zin.

Hoe kom ik erachter wat ik wil?

Ik schreef eerder al een blog over een (persoonlijke) brainstorm en nadenken over wat jij nu echt wilt. In deze blog geef ik je meer tips over hoe je kunt brainstormen hierover. Erg leuk, ik deed dit in Londen met mijn vriendinnetje.

Hoe gaan jullie om met het gevoel geen zin te hebben om te gaan werken? Wat zijn jullie ervaringen? Heb je het bespreekbaar gemaakt, heb je het geaccepteerd of ben je weg gegaan?